امام حسن غریب وطن

پا به پای غم من پسر شد و حرف نزد

داغ دید از من و تبخسر شد و حرف نزد

شب به شب منتظرم بود و دلش پر آشوب

شب به شب آمدنم دیر شد و حرف نزد

غصه میخورد که من حال خرابی دارم

از همین غصه ی من سیر شد و حرف نزد

وای از آن لحظه که حرفم دل او را سوزاند

خیس شد چمش ودلگیر شد و حرف نزد

صورت پر شده از چین وچروکش یعنی…

مادرم خسته شد و پسر شد و حرف نزد